Geen taraboem taraboem maar hiep hiep hoera!

Op de foto zie je J.MH. Berckmans die een foto neemt van Toneelhuis-actrice Kristien De Proost, die met haar ogen - die huilen van misprijzen - de barakstad van Jean-Marie inkijkt, terwijl ze stukken uit diens nieuwe werk Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel voorleest.

Deze roman van het ongecensureerde taalgenie kolkt opnieuw van de syncopatische keelklanken, opwarrelend uit een alcoholdamp, waarbij de geur van kak en het haarscherpe beeld van smakeloze uitvergrotingen (wat dacht je van een eikelwrathaarspriet?) de baslijn van het verderf uit de maat stampen.

Jean-Marie is de sater van de ondergrond, heersend als een verlicht despoot in de paradijslijke riolen van een steeds verder uitdeinende afvalberg. Hij is de Sherlock Holmes van Brasschaat op zoek naar een glinstering van opaal, een traan om de roos op de mestvaalt.

Deze zoektocht zelf is als een oosterse pentekening, gezet met plakkaatverf. De bladeren van de roos trillen onderhuids in het rauwe taalgebruik.

Berckmans is God.