ITSUKUSHIMA
Toen de zee nog om kwart over acht
brekende pegels in stormweer weende
water, waar in kolkende, krullende golven
spiegelglad de spiralen waren als duizend zonnen
als de stampvoetende lakse handen
koppige wanhoop van het gevoel verraden
van de voeten zonder vloer
daarvan de redeloze bodem
waar schoonheid viel
in haar mantel van mededogen
als de traan - later de poort
waar strak de doortocht van haar hart
begon - om kwart over acht.
7 opmerkingen:
Emotheater ;-)
Bewaakt door de Heer van de Poorten
hij die ook over haar geboorte
het laatste woord
zegende met de regen
zijner overvloeds
en het bloed moedpompte
in haar romp,
een ramp vermeden,
hij die de weg naar eden
aan haar zal toevertrouwen
voor het water wassend
aan haar voeten tast,
voor het gas in de broeikas
kan bevangen haar zachte adem
voor een valse adam
als prins vermomd
vale bloemen bij haar achterlaat
Apocriefe schoonheid...
Hoe verder in de comments, hoe schoner 't zinnig volk... Nog...!
Mururoa is zijn amour
de atol die van energie bol staat
het murmelen is hoorbaar
tot in Kyoto
een snarentheorie
die het ying en het yang
tot bami pangang treurens toe
verbindt en hij en zij jojoot
in een kosmische dans
een sterrenslam two of a kind
de close encounter
en de passen voor de goal
leiden tot een splitting image
de stad verbrand of verzopen
het doet er niet toe
het doel heeft de middelen
geheiligd
De beeldengroep staat stil
in de oceaan, een volk dat naar haar kanaän vluchtte en van een kale reis terugkwam
laat haar imprints, geeft hints
maar met mondjesmaat.
Van ijs of droogte
werd het eiland afgeloogd en loodzwaar
zakte het in de zee als een zon
en kwam niet meer op,
bleef het een dode antipode.
Tot een duif een olijf bracht
- die bleek versteend -
en land verried met stenen getuigen
opgekomen aan de zenith
met een china syndroom.
Een reactie posten