Gedichtendag. Wat een dag.

Vorige week werd de donder vervangen door gedichten. Het moest vooral zeer stil gebeuren - een behoedzame wissel -, want gedichtendag 2007 stond in "het teken van stilte en eenvoud. " Poetry International vroeg: "aandacht voor rust en concentratie; voor de stilte die onlosmakelijk verbonden is met het gedicht: de stilte die nodig is om klank en betekenis te waarderen; de stilte in het wit tussen de regels en de onvermijdelijke stilte wanneer de betekenis van het gedicht onzegbaar is."

Het lam huilde op het altaar toen Mozes het voor een gouden kalf aanzag:
Hoe rijm je verdorie eenvoud met een onzegbare betekenis?

De mannen en vrouwen van Poetry International houden schijnbaar zo nu en dan van een goede mop. Ook het venijnig gebroed gibbert graag. Wij kozen voor de pizza als uitgangspunt. Het symbool van de snelle hap bij uitstek. Gewapend met een pizzadoos gevuld met gedichten trokken we erop uit om onze medemens te entertainen, met onzegbare betekenissen, gaande van "ein heisse peperonni" tot "euthanasie voor het goede doel", die we maar al te graag brulden door onze megafoon. So long stilte en eenvoud.

En het publiek hield ervan. Tot onze verbazing ontstonden er heuse gemeenschappen waar we ook maar langskwamen. En telkens kregen we naar goeie West-Vlaamse gewoonte pizza en alcoholische dranken voorgeschoteld.

Enkel op de halte Kervijndreef 27 te Sint-Michiels kwamen we voor een verrassing te staan: er was een nr. 25. Er was een nr. 29. Echter geen nr. 27. (Poetry International?) We besloten het lot naar onze hand te zetten en belden aan bij de buren. We traden binnen en brachten een gelukkige mens onverwachts in de nog zevender hemelen.

Gedichtendag. Wat een dag.

Pics by Joanna Mary & Denis S.M. Vercruysse