Schaufestspiele und Volksbühne fibrecunt denkt dat gulle gepacificeerde idioten zonder kloten zijt
Sommige dichters zijn beter dan andere. Sommige dichters zijn slechter dan andere. In de huidige situatie maakt dat geen moer uit. They are all part of business. And there's no business like business.
Dat maakt hen even dwaas. Ze trekken zowieso op niks. Het zijn dichters die niks kunnen. Ze zijn bekrompen ze hebben geen visie. Hun mentale moed is die van een necrofiele pastiche. Ze zijn bezig met publicaties, erkenning, gatlekken, poëtische kwaliteiten, bloggen. Hun discours is een au secours om aandacht en gedeelde frustratie. Het is verkeerd van deze dichters om zich te begeleiden door het discours van Guy Debord of van Antoine Artaud of Vondel. Hun living is tóch een vijver vol zeepsop. Dat ze hun ding verkopen in de Carrefour bij de afdeling witte onderbroeken.
Er zijn sommige 'grote dichters'. Zij zijn de mannen die de gaz doen brannen, Alexander Brener, James Joyce, der Wiener Otto Muehl en de Hollander Pfeiffer. De armoe en de banaliteit van hun ideëen rivaleert enkel met hun drive voor erkenning en authoriteit. Het zijn professionelen die ocharme hoeren doen ontroeren door masterpieces te schrijven. Visionairen zijn het niet noch ankerpunten. Bravo, ze komen op een schapke in den bibliotheek bij een special event.
Sommige dichters maken geen deel uit van het systeem. Het zijn goedgetroffen marginalen. J.M.H.Berckmans, geluidspoëten. Gefrustreerde roest, lafaards en rolstoelveteranen. Hun hoest moet ge met een haardroger te lijf gaan. Ze zijn niet onschuldig maar historisch mentaal verkaveld. Sommige dichters zijn poëzie op soundscapes. De nieuwste versie angstaanjagende businessteverij. Ze meten zich met diepgaande fait-divers een futuristisch imago aan. Ze hebben een jobdisease, hun stem een papier-maché concerto van bange slijmerij bij de geest van vandaag.
In vol geweten en met agressieve bokkepoten neemt de bewust slechte dichter afstand, vallend op zijn bek. Ge moet risico's nemenzegt de bewust slechte dichter en hij kuist zijn gat af zonder dubbelcheck van het papier. Kunt gij voorstellen, een puur slechte dichter, het publiek, de recensies noemen hem incompetent, ridicuul, agressief, fascistisch, ongepast, een volledig kalf. Hij dealt en pijnigt met integriteit, met joy, he lacks challenge and creativity. Kent ge zo'n dichter? Ik ken er 1tje. "Een Amerikaanse leraar vraagt aan de klas wie naar de hemel wil gaan. Jantje was de enige die zijn hand niet opstak. De leraar vraagt 'Wat is er Jantje, wil je niet naar de hemel?' Jawel, antwoordt Jantje, maar niet met de rest van de klas!"
3 opmerkingen:
Johnny Cash is hier aan 't zingen, in 't gevang in Amerika en kijk, June komt just binnen! En ze gaan naar Jackson terwijl ze erover zingen. En zo doe ik wat ik altijd doe de momenten de momenten laten zijn. Zo ook mijn poëzie waar ik mijn voeten veeg aan al wat regels schijnen te zijn om de eenvoudige reden dat ik ze vergeten ben als ik ze al ooit gekend heb.
Ik vermeld Johnny Cash niet om cool over te komen maar omdat het nu gewoon zo is dat ik naar hem aan 't luisteren was terwijl ik las wat je geschreven hebt.
Wat wil ik nu eigenlijk zeggen?
Ach niet veel meer dan dat het moment best van al het moment is.
Dat is de dichter ook.
Een aaneenschakeling van zijn momenten.
Verwoord.
Uitgebeeld.
Ingebonden.
Ongetwijfeld zichzelf.
Allez, ik toch.
gegroet.
Jan Ducheyne van de Jazzpoëten!
Nu...Als je heel eerlijk bent, komt de drang om niet alleen te dichten maar die dichten ook te publiceren voort uit een grote drang naar zelfprofilering. Waar die drang dan weer vandaan komt, is een andere vraag: het gevoel iets te willen nalaten zoals ouders zichzelf via hun kinderen willen laten voortleven, iets constructief doen met de impressies die je hebt, gevoelens of ervaringen vereeuwigen ipv de vergankelijkheid van alles met lede ogen te aanvaarden, of juist een gebrek aan een gevoel van eigenwaarde compenseren, of misschien het produceren van sluiers mist waardoor je zelf niet duidelijk meer kan zien en je toehoorders nog minder, of... Maar hoe dan ook draait het om zelfprofilering.
De clue kwam er eigenlijk op neer (maar even vergeten ;-)) dat je afzetten tegen een groep ook wel een heel manifeste vorm van zelfprofilering is en als handeling dus in se niet "beter" of "slechter" dan de rest is.
Een reactie posten