hugo
Hugo heeft blijkbaar beslist uit het leven te stappen. Het venijnig gebroed wil zijn medeleven betuigen aan de familie en de fans.
Onze grootste herinnering aan de grootse schrijver is ongetwijfeld die keer dat hij Inkt Stinkt kwam presenteren. In al onze megalomanie hadden we, via zijn uitgever, de auteur der auteurs gecontacteerd om te vragen of hij onze avond met beginnende schrijvers niet wou komen presenteren. Waarschijnlijk was de goedaard zo verbluft door onze naïeve vraag dat hij toehapte. Om kosten te sparen (we hadden geen geld en de naft was toen goedkoper dan een tgv-ticket) zijn Denis, Frederik en ik hem gaan halen in het zuiden van Frankrijk. We hoopten op die manier al een lang gesprek te kunnen hebben met de mens. Jammer genoeg was hij ook toen al oud: hij sliep zowat de ganse weg, hij snurkte en hij stonk. Maar onvergetelijk was de rit wel...
Die avond presenteerde hij rustig, hij las gewoon af wat wij als voorbereiding op een briefje hadden geschreven. We hebben hem achteraf nooit meer gehoord. Waarschijnlijk heeft hij de terugweg op de thalys ook geslapen en leek het meeste hem een kwade droom...
1 opmerking:
Doemlicht, toch. Ik moet zeggen dat de aankondiging van zijn dood me geraakt heeft. Ik ga de jaarlijkse plannen van het venijnig gebroed missen om eens naar de meesterschrijver te stappen, die we nooit ondernamen. Ik heb ook nog tedere herinneringen aan de brief ie hij schreef, waarbij hij lief bedankte om te komen presenteren voor het event waarvan je spreekt.
Zelfs de lucht kleurde in alle tinten, als een mooi afscheid, die dag.
H.C., waar je ook heen gaat, in de armen van een meisje in zwart ondergoed bijv., denk nog eens aan ons.
Een reactie posten