West-Vlaamse gedichtenbah!

In het tribunaal der goden schaterlachte de aardworm: "Wie zich met losers ophoudt, is een loser." Meer woorden zouden we niet moeten vuilmaken aan de uitslag van de halve finale van de West-Vlaamse Gedichtenslag te Waregem. Ware het niet dat de zogeheten "professionele" jury het venijnig gebroed een kaakslag gaf. En we zouden onszelf niet zijn als we de handschoen niet opnamen.

We zagen niet veel goeds te Waregem. We zagen een betoog tegen de smakeloosheid gekleed in een zelfs smakelozer caca d'oie maatpak. Verder zagen we het typisch gewauwel dat voor poëzie moet doorgaan, maar wat ons betreft niks anders is dan een conservatieve reflex in een zichzelf opwerpend tijdperk dat zijn plaats allesbehalve vindt.

De taal bleef er braafjes aan de oppervlakte hangen, met her en der wat puberale puistjes, waarvan enkele politiek gekleurd en andere vol etter. Af en toe hoorden we zelfs het simpele shock en gloat van de mediageile machtswellusteling. Veel beschrijvende poëzie. Ambtenarenwerk.

Af en toe gelukkig een buiteling van een tuimelaar. De tweekoppige afgezant van de Jazzpoëtici joeg twee keer het kippenvel naar buiten. Sacha De Backer performede met een aura van hier tot ginder, maar we hadden het helaas al eens gezien.

Dat Rita De Pita door de jury tot podiumpersoonlijkheid van de avond benoemd werd, hoefde niet te verbazen, aangezien ze de enige vrouw in het gezelschap was. Xavier Roelens verzamelde immers al de ganse avond kwijl als een neanderthaler.

Tot daartoe gelaten. We begrijpen dat smaken verschillen. Voor ons was Jan zijn performance superieur aan wat door de rest gebracht werd. Dat het volgens (who the fuck?) Freddy De Vadder moeilijk te klasseren viel als poëzie, dat slikten we minder gemakkelijk, maar we toonden toch al de bereidwilligheid. Freddy was immers machtig.

De kaakslag aller kaakslagen kwam toen aartsbleiter David Troch tot de tweede ronde verkozen werd, waaruit het venijnig gebroed uitgesloten werd. Nu mogen ze ons nog proberen wijs te maken dat die minkukel - sorry - pluskukel poëzie schrijft, maar zelfs de kleinste cel gezond verstand trapt dat onding waar het hoort: niet op een podium en allerminst in de rangen der poëten.

De jury heeft met die keuze wat ons betreft haar onkunde bestempeld en bezegeld. Mijne heren van de jury, jullie stinken alsof de rotting van de eeuw in jullie vast zit.

Toen schaterlachte de aardworm.

Enkele impressies van de avond, door Joanna Mary.